Honden-uitlaat
Vader Kars (alias Joop de kreupele) heeft de hond, Fritz genaamd, weer even een middagje in beheer.
Hij ligt uitgestrekt in zijn vertrouwde mand en is ontdaan van eventuele excrementen die hij onderweg van AH in de bosjes heeft gelegd.
Vanmiddag ga ik dus even testen of hij op zijn ouwe plekje in zijn eigen mand kan wezen en kan eten en drinken in zijn eigen 'foodbar'.
Hij demonstreert, alsof hij mijn beeldscherm ziet, gelijk even dat het geen probleem is en dat hij alles volledig in de hand (poot) heeft en drinkt in de keuken waar zijn eten en drinken staat op het vertrouwde plekje.
Als hij straks tekens geeft naar buiten te moeten, zal voor mij de proeve van bekwaamheid zich voordoen; dan laat ik hem voor het eerst sinds mijn aandoening weer uit. Dat zal met de nodige voorzichtigheid moeten gebeuren want ik moet niet vallen of struikelen en wederom geblesseerd raken. Extra voorzichtig maar Jopie, laat bij dreiging de hond dan maar los.
De zon straalt er lustig op los en Ameland lokt in de verte aan de overkant van het wad.
Ik hoop niet dat ik met dit letsel een trend heb gezet want ik moet mijn driekwart eeuw nu toch een poosje onbeschadigd kunnen houden.
Vijfenzeventig jaren liggen achter mij en veel lieve mensen zijn er niet meer. Tot mijn grote schrik moet ik mij realiseren dat ik nu tot de oudste generatie behoor. Vaders moeders ooms en tantes; ze verdwijnen als sneeuw voor de zon en de wereld is aan mijn generatie na-gelaten.
Een koude hand omklemt mijn hart als ik dat tot mij door laat dringen. Ik kan niemand meer iets vragen over vroeger. Ik ben nu zelf de 'vroeger' en ik word zelf gevraagd naar 'vroeger'.
Ik moet daar niet te veel aan denken want daar word ik zo verdrietig van, terwijl de zon zo mooi schijnt en de kleinkinderen zo vol energie en vrolijkheid spelen.
Nou zeg, wat een serieusheid nou toch. Ik ga een poging ondernemen een kop koffie aan mijn Senseo automaat te ontfutselen. KRAMP IN DE VINGER dus dit is weer het einde van mijn poging een wat langere mail te tikken.
Weest gegroet en tot blogs.
Joop
