Lam Handje
Met een nog steeds lam handje zit ik deze blog te tikken terwijl de huishoudster voor de laatste keer de deur achter zich dicht trekt. Ze is vandaag voor het laatst en als ik me niet vergis komt er een nieuwe genaamd; 'Meiske'. Een lief naampje dus dat belooft wat.
De weergoden doen hun best alle vrolijkheid te bederven, voor zover die er al was en ik ben zo flauw van mijn bestaan van dit moment, dat ik zou willen dat ik weer een hersenbloeding kreeg. (kleintje)
Ik voelde mij zo verzorgd en het was alsof ik nergens om hoefde te denken. Nu is alleen nog de maaltijd en de pillen verstrekster nog wat er aan mij verzorgd wordt.
Alle zorg die zo weldadig voelde brokkelt gaandeweg af en word steeds meer op mijzelf terug geworpen. Natuurlijk was dit allemaal voorzien (gelukkig maar) maar toch wen je er aan dat er voor je gezorgd wordt.
Lam handje 2
Het is een beetje spijtig dat ik zo snel vermoeid raak door deze manier van schrijven aan mijn blog.
Niet alleen mijn linker vinger maar ook mijn rechterarm wordt heel snel moe waardoor het wat korte blogjes worden. De rechterarm hangt er wat doelloos bij en dat is een gevoel van moeheid die je niet wilt.
Ik wil toch af en toe even laten weten via de blog hoe het er bij staat (hangt) want ik ben nog lang niet dood (hoop ik) hoe lam het armpje ook voelt. Daarom lieve lezers, liever een kort bericht dan geen bericht. De volgende blog zal wel weer langer worden naarmate de afnemende verlamming.
Weest ook deze keer gegroet en tot de volgende blog.
JOOP
