Kil

Zaterdag

Het is zaterdag. Een dag die altijd stond voor; stad in en andere dingen waar ik in de week geen zin of geen tijd voor had. Kleren kopen bijvoorbeeld. We liepen zo even de stad in toen we nog aan de Oosterweg woonden maar nu in de Wijert zuid wonen we te ver weg voor zo'n wandeling en sinds mijn hersenbloeding is het fietsen ook nog niet weer mogelijk. Een 74 jarige moet men ook niet meer op de fiets zetten. Vooral niet als hij/zij een insult achter de rug heeft.
Dus van de stad in gaan komt er vooreerst niet. Ik ben al wel met de rolstoel met duwende zonen wezen winkelen maar dat is ook een opgave.
Een nieuwsgierig vinkje kijkt de kamer in, gezeten op de bak waarin de zonnewering zit opgerold maar in een wipje is hij weer verder en vliegt naar de zaadcontainer waar hij driftig zijn buikje vol zit te pikken.
Het is onaangenaam koud, niet de kou van de winter maar de kilte van net na een regenbui waarbij de zon het ook nog af laat weten.
De zorg heeft alleen de medicijnen gebracht en verder is er niemand geweest die mijn genezing heeft bevorderd, verpleeg/zorgpersoneel heeft kennelijk ook een day/off.