Fritz

Fritz

Ik verlang naar een beetje leven in huis. Daarom wil ik eigenlijk het liefst dat Fritz weer thuis zou kunnen zijn.
Het gevoel van stilte is bijna tastbaar, alleen de praktijk is dat ik de hond nog niet fatsoenlijk uit kan laten. Dat kan ik hem dus niet aandoen. Bij Onnen is hij waar hij alle beweging kan hebben door de kinderen. Annemarie en Alexander laten hem ook vaak uit en zo heeft hij alles wat zijn hondenhartje begeert. En toch...en toch......De stilte is oorverdovend op het geluid van de stofzuiger na. Greetje, de huishoudster gaat door het huis en zuigt stof zodat mijn huis er weer fris en fruitig bij zit.

Het weer houdt zich kranig en doet wat het doet; een mooi herfstplaatje vertonen als ik naar buiten kijk. Lekker zonnetje en niets veroorzaakt de donkere gedachten die door mijn hoofd spoken.
De toekomst is nog zo onzeker voor mij. Alle vanzelfsprekendheden zijn weg sinds dit jaar.. Zelfs de gedachten aan Ameland komen niet meer naar boven en het is moeilijk te geloven dat ik daar straks wel weer eens zal zitten met een cryptogrammetje voor de caravan en de vaste (en onvaste) voorbijgangers  begroet. Het is wat dat betreft een verloren jaar maar wel een gedenkwaardig jaar.
Nooit was er zoveel verandering in mijn leven als dit jaar.
Alleen al die lieve mensen die zijn dood gegaan. Mijn vader en Tiny voorop natuurlijk maar ook Kees, mijn moeder....en ach hou op, ik kan er niet langer tegen. En de machteloosheid die zich van mij meester maakt is zo sterk, dat ik aan iets anders niet toe kom.
De taxi moet besteld worden waarmee ik naar fysio vervoerd wordt zodat ik daar zelf niet mee wordt belast. Het zal fijn zijn als ik met de scootmobiel op mijn naam komt. Dan ben ik mobieler en vrij om te gaan en te staan waar ik wil.
Alleen ik heb nog geen scoot. Die ik hier nog had staan was van Tiny en daar ben ik niet op verzekerd, dus dat risico is te groot en bovendien geloof ik dat hij al terug is, ik heb nog niet in de schuur gekeken.
De afspraak staat voor morgen; fysio en het vervoer daarheen. Het is een wonder dat alles altijd nog zonder grote vergissingen gaat. De afspraken lopen in ieder geval gesmeerd.
Ik vind het samen met mijn 'lamme pootje' genoeg voor vandaag. Weest gegroet voor heden en tot de volgende postloperblog.